21 دسامبر 2023 - بر اساس مطالعه جدیدی که در JAMA منتشر شده است، مهارکننده‌های SGLT2 نه تنها در کاهش خطر نفروپاتی دیابتی نقش دارند، بلکه ممکن است پیشرفت رتینوپاتی دیابتی را کاهش دهند.
نفروپاتی دیابتی و رتینوپاتی دیابتی شباهت های زیادی در فرآیندهای پاتوفیزیولوژیکی دارند. مطالعات پیش‌بالینی نشان داده‌اند که مهارکننده‌های کوترانسپورتر ۲سدیم-گلوکز (SGLT2is) نقش محافظتی در برابر خطر رتینوپاتی دیابتی دارند.
مطالعه ای برای مقایسه میزان خطر رتینوپاتی تهدید کننده بینایی در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 تحت درمان با SGLT2is و سایر داروهای خط دومکاهش دهنده ی گلوکز (شامل پیوگلیتازون، سولفونیل اوره ها و مهارکننده های دی پپتیدیل پپتیداز-4[DPP-4is])انجام شد.
این مطالعه کوهورت در تایوان از یک طراحی کاربر جدید و مقایسه‌کننده ی فعال استفاده کرد. اطلاعات دموگرافیک و بالینی بیماران از پایگاه تحقیقاتی بیمه سلامت ملی به دست آمد. از بیماران بزرگسال مبتلا به دیابت نوع 2 تازه تشخیص داده شده از 1 ژانویه 2009 تا 31 دسامبر 2019، ثبت نام شد و شرکت کنندگان در این مطالعه تا 31 دسامبر 2020 پیگیری شدند. تطبیق امتیاز تمایل برای شناسایی جفت بیماران تحت درمان با SGLT2i در مقابل DPP-4i،SGLT2i در مقابل Pioglitazones، وSGLT2i در مقابل سولفونیل اوره، از 1 ژانویه 2016 تا 31 دسامبر 2019 استفاده شد. داده ها بین 18 اوت 2022 و 5 مه 2023 تجزیه و تحلیل شدند.
پیامد اصلی رتینوپاتی تهدید کننده بینایی در شرکت کنندگان بود. مدل‌های رگرسیون خطرات متناسب کاکس برای ارزیابی خطرات نسبی رتینوپاتی تهدید کننده بینایی بین گروه مورد و شاهد استفاده شد.
نتایج
در مجموع 3544383 بیمار با تشخیص جدید دیابت نوع 2 شناسایی شدند. پس از تطبیق امتیاز تمایل 1:1، 65930 جفت از بیماران تحت درمان با SGLT2i در مقابل DPP-4i، 93760 جفت درمان شده با SGLT2i در مقابل پیوگلیتازون، و 42121 جفت درمان شده با SGLT2i در مقابل سولفونیل اوره، شناسایی شدند. این بیماران همسان شامل 236574 مرد (58.6%) با میانگین سنی56.9 سال و انحراف استاندارد(SD)11.8سال بودند. در این گروه‌های همسان، خطر رتینوپاتی تهدید کننده بینایی در گروه تحت درمان با SGLT2i نسبت بهDPP-4i ، و پیوگلیتازون، و سولفونیل اوره ها به‌طور قابل‌توجهی کمتر بود(نسبت های خطر تعدیل شده به ترتیب: 0.57،0.75 و 0.62). منحنی های کاپلان مایر نشان داد که درمان با SGLT2i با بروز تجمعی به مراتب کمتری از رتینوپاتی تهدید کننده بینایی نسبت به DPP-4i (3.52 در مقابل 6.13؛ P < .001)، و نسبت به پیوگلیتازون (4.32 در مقابل 5.76؛ P < .001) و نسبت به سولفونیل اوره ها( 2.94 در مقابل 4.67؛P < .001) همراه است.
این مطالعه کوهورت نشان داد که SGLT2i در مقایسه با DPP-4i، پیوگلیتازون و سولفونیل اوره با خطر کمتر رتینوپاتی تهدید کننده بینایی مرتبط است. این یافته نشان می دهد که SGLT2i نه تنها در کاهش خطر نفروپاتی دیابتی، بلکه در کند کردن پیشرفت رتینوپاتی دیابتی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 نیز نقش دارد.
منبع:
https://medicaldialogues.in/diabetes-endocrinology/news/sglt2-inhibitors-may-slow-progression-of-diabetic-retinopathy-jama-121958